رمز جاذبه ی علی

سبب دوستی و محبت علی در دلها چیست ؟مسلماً ملاک دوستی او جسم او نیست. محبت علی از راه فضیلتهای اخلاقی و انسانی است و حب علی حب انسانیت است. درست است علی مظهر انسان کامل بود و درست است که انسان نمونه های عالی را دوست میدارد، اما اگر علی همه این فضایل انسانی را که داشت میداشت،آن حکمت وآن عدل، آن آزادگی وآزادیخواهی ، آن عدالت وآن شجاعت ،آن ایثار و آن مروت ومردانگی نسبت به دشمن و به قول مولوی:

در شجاعت شیر ربّا نیستی           در مروت خود که داند کیستی  

اگر علی همه اینها را که داشت میداشت اما رنگ اللهی نمیداشت  مسلماًاینقدرکه امروزعاطفه انگیزومحبت خیزاست نبود. علی از آن نظر محبوب است که پیوند الهی دارد در حقیقت پشتوانه ی عشق علی پیوند جانها با حضرت حق است که برای همیشه در جانها نهاده شده وچون فطرتهاجاودانی است مهرعلی نیزجاودان است.رفتارحضرت علی (ع )  با برادر خود که از آن تقا ضای مساعدت و کمک نمود بیانگر ویژگی عدالت خواهی و عدالت پروری آن حضرت هست . او سرشار از محبت و عطوفت نسبت به همگان است تا چه برسد به برادر . مهربانی وبزرگواری آن حضرت زبانزد دوست ودشمن هست همانطور عدالتش . آیا علی می تواند تحت تاثیر عطوفت ومهربانی خود نسبت به برادر قرار بگیرد و حق مسلمانان دیگررا از بیت المال به برادر ببخشد . اگر اینگونه بود دیگر علی نبود شخص دیگری بود . او عدالت را بر رأفت برادری ترجیح می دهد . چنانکه جرج جرداق در متن خود با عنوان امام علی صدرای عدالت میگوید:فرمانروا بود ولی هیچگاه نان سیر نخورد وجامه نرم نپوشید بیت المال را در اختیار داشت اما یک درهم پس انداز نکرد خلیفه مسلمانان بود اما به دست خود نخلهای گروهی از یهودیان را در مدینه سیراب کرد تا انجا که دستان مبارکش تاول زد و زخم شد و انگاه با مزدی که گرفت چند برده راآزاد کردوبه بیچارگان ودرماندگان کمک کرد  آری او حاکم سرزمینی وسیع و آباد بود  اما به دست خود آسیابی را میچرخاند و نان خشکی درست میکرد  که آن را به زانو میشکست و کفش وپیرهنش را آنقدر وصله میزد که دیگر جایی برای وصله نبود اماچرا اینقدربه خودسخت میگرفت؟آیا هدفش خود نمایی وتظاهر بود؟آیا میخواست به دروغ خود را متواضع نشان دهد ؟پس اگر چنین است چه هدفی داشت ؟چرا در بیت المال آنقدر سخت میگرفت که تمامی ثروتمندان وبزرگان از اطرافش پراکنده میشدند؟ چرا به طلحه و عایشه از بیت المال سکه های بیشتری نبخشید تا شاهد جنگ جمل ودشمنی انها نباشد ؟چرا حتی به برادرش عقیل درهمی بیشتر ندادتا به معاویه پناه نبرد و به دشمنی با او برنخیزد؟ شاید بهتر باشد دلیل این این زندگی زاهدانه را از زبان خود امیر مؤمنان بشنویم اوکه وقتی میبیند مردم از زندگی متواضعانه و سرشار از قناعت او تعجب کرده اند میگوید : آیا فقط به همین اکتفا کنم که به من پیشوای مسلمانان بگویند ولی در سختیهای روزگار با توده مردم همدرد نباشم؟

 و در جای دیگری هنگامی که به او میگویند تو امیر مومنان هستی و نباید کار کنی امیر مؤمنان می فرمایند:حمل صخره های سترگ از قله کوههای رفیع از بار منت آدمیان برایم دوست داشتنی تر است برخی به من میگویند کسب و کار برای تو ننگ است اما ننگ وعار در ذلت وخواری در خواست از دیگران است  اگر میخواهی آزاد زندگی کنی چون بردگان تن به کار ده طمعت را ازمال بنی آدم به کلی قطع کن نگو آن کار مرا کوچک وپست میکند بلکه گدایی و در خواست از دیگران  ذلت آور است آنگاه که از مردم بی نیازی هر کاری که خواهی داشته باش چه در اینصورت از همه مردم بلند قدرتر و ارجمند تری.

ادامه مطلب...

آیات نازله درباره حضرت علی(علیه السلام)2

11ـ آیه و من الناس من یشرى نفسه ابتغاء مرضات الله ⁽²⁸⁾ .و از مردم کسى هست که جان خود را میفروشد (بذل میکند) در راه بدست آوردن رضاى خدا.

ثعلبى در تفسیر خود از ابن عباس روایت میکند که در شب هجرت پیغمبر صلى الله علیه و آله على علیه السلام در فراش وى خوابید و این آیه در شأن آنحضرت نازل گردید ⁽²⁹⁾ .

12ـ آیه ان الذین آمنوا و عملوا الصالحات اولئک هم خیر البریة ⁽³⁰⁾ .

کسانیکه ایمان آورده و اعمال نیکو انجام دادند آنان بهترین مردمند.

مقاتل بن سلیمان از ضحاک از ابن عباس نقل کرده است که این آیه در شأن على علیه السلام و اهل بیت او نازل شده است ⁽³¹⁾ .

13ـ وقفوهم انهم مسئولون ⁽³²⁾ .آنها را نگهدارید که مورد سؤال خواهند بود.

ابو سعید خدرى از پیغمبر صلى الله علیه و آله نقل میکند که آنچه مورد سؤال خواهد بود ولایت على بن ابیطالب است ⁽³³⁾ .

14ـ آیه ان الذین آمنوا و عملوا الصالحات سیجعل لهم الرحمن ودا ⁽³⁴⁾ .کسانى که ایمان آورده و عمل‏هاى نیک انجام دادند بزودى خداوند دوستى آنها را در دلهاى مردم قرار میدهد.

گنجى شافعى از قول خوارزمى مینویسد که على علیه السلام فرمود مردى مرا ملاقات کرد و گفت یا ابا الحسن بدانکه بخدا من ترا در راه خدا دوست دارم على علیه السلام فرمود من برسول خدا صلى الله علیه و آله مراجعه کرده و سخن‏آنمرد را باو خبر دادم.پیغمبر اکرم صلى الله علیه و آله فرمود شاید در باره او احسان و نیکى نموده‏اى،گفتم بخدا من در باره او احسانى نکرده‏ام،رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود خدا را سپاس که دلهاى مؤمنین را بدوستى تو واد داشته است آنگاه آیه بالا نازل شد ⁽³⁵⁾ .

15ـ آیه و اعتصموا بحبل الله جمیعا ⁽³⁶⁾ .و همگى بریسمان خدا چنگ زنید.

صاحب کتاب مناقب الفاخرة از عبد الله بن عباس روایت کرده است که ما در خدمت رسول خدا صلى الله علیه و آله بودیم عربى آمد و عرض کرد یا رسول الله شنیدم که میفرمودى اعتصموا بحبل الله حبل خدا کدام است که باو تمسک جوئیم؟رسول خدا صلى الله علیه و آله دست خود را بر دست على علیه السلام زد و فرمود باین شخص تمسک جوئید که این حبل المتین است ⁽³⁷⁾ .

16ـ آیه انما انت منذر و لکل قوم هاد ⁽³⁸⁾ هر آینه تو بیم دهنده‏اى و براى هر قومى هدایت کننده‏اى است.از طریق اهل سنت هفت حدیث نقل شده است که مقصود از منذر پیغمبر صلى الله علیه و آله و از هادى على علیه السلام میباشد از جمله مالکى در فصول المهمه مینویسد که چون آیه مزبور نازل شد رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود:انا المنذر و على الهادى و بک یا على یهتدى المهتدون.

یعنى من انذار کننده‏ام و على هدایت کننده و بوسیله تو یا على هدایت یافتگان هدایت مى‏یابند ⁽³⁹⁾ .

17ـ آیه و اذ قال ابراهیم رب اجعل هذا البلد امنا و اجنبنى و بنى ان نعبد الاصنام ⁽⁴⁰⁾ .زمانیکه ابراهیم (بدرگاه خداى تعالى دعا کرد) و گفت پروردگارا این شهر را (مکه) محل امن قرار بده و من و فرزندانم را از بت پرستى دور گردان.

ابن مغازلى شافعى بسند خود از عبد الله بن مسعود نقل میکند که رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمود دعاى ابراهیم که عرض کرد پروردگارا من و فرزندانم را از بت پرستى دور گردان بمن و على منتهى شد که هیچیک از ما هرگز به بت سجده نکردیم در نتیجه خداوند مرا نبى و على را وصى قرار داد ⁽⁴¹⁾ .

ادامه مطلب...

صبر و حلم على علیه السلام

ان عضک الدهر فانتظر فرجا فانه نازل بمنتظره او مسک الضر و ابتلیت به فاصبر فان الرخاء فى اثره (على علیه السلام)

صبر و حلم از صفات فاضله نفسانى است و از نظر علم النفس معرف علو همت و بلندى نظر و غلبه بر امیال درونى است و تسکین دردها و آلام روحى به وسیله صبر و شکیبائى انجام می‌گیرد .

صبر، تحمل شداید و ناملایمات است و یا شکیبائى در انجام واجبات و یا تحمل برخوردارى از ارتکاب معاصى و محرمات است و در هر حال این صفت زینت آدمى است و هر کسى باید خود را به زیور صبر آراسته نماید.

على علیه السلام از هر جهت صبور و شکیبا و حلیم بود زیرا رفتار او خود مبین حالات او بود حتى در جنگ‌ها نیز صبر و بردبارى می‌کرد تا دشمن ابتداء بی‌شرمى و تجاوز را آشکار می‌نمود .

على علیه السلام در حلم و بردبارى به حدّ کمال بود و تا حریم دین و شرافت انسانى را در معرض تهاجم و تجاوز نمی‌دید صبر و حوصله به خرج می‌داد ولى در مقابل دفاع از حقیقت از هیچ حادثه‏اى رو گردان نبود. معاویه را نیز به حلم ستوده‏اند اما حلم معاویه تصنعى و ساختگى بوده و از روى سیاست و حیله‏گرى و براى حفظ منافع مادى بود در حالی که حلم على علیه السلام فضیلت اخلاقى محسوب شده و براى احیاء حق و پیشرفت دین و هدایت گمراهان بود.

در تمام غزوات پیغمبر صلى الله علیه و آله رنج و مشقت کارزار را تحمل نمود و از آن بزرگوار حمایت کرد و هر گونه سختى و ناراحتى را درباره اشاعه و ترویج دین با کمال خوشروئى پذیرفت .

ادامه مطلب...

عدالت و حقیقت خواهى على علیه السلام 2

درباره عدالت على علیه السلام نوشته‏اند که سوده دختر عماره همدانى پس از شهادت آن حضرت براى شکایت از حاکم معاویه (بسر بن ارطاة) که ظلم و ستم روا می‌داشت به نزد او رفت و معاویه او را که در جنگ صفین مردم را به طرفدارى على علیه السلام علیه معاویه تحریک می‌کرد سرزنش نمود و سپس گفت حاجت تو چیست که اینجا آمده‏اى؟

سوده گفت بسر اموال قبیله ما را گرفته و مردان ما را کشته و تو در نزد خداوند نسبت به اعمال او مسئول خواهى بود و ما براى حفظ نظم به خاطر تو با او کارى نکردیم اکنون اگر به شکایت ما برسى از تو متشکر می‌شویم و الا ترا ناسپاسى کنیم معاویه گفت اى سوده مرا تهدید میکنى؟ سوده لختى سر به زیر انداخت و آنگاه گفت:

صلى الاله على روح تضمنها                                      قبر فاصبح فیها العدل مدفونا

یعنى خداوند درود فرستد بر روان آن که قبرى او را در بر گرفت و عدالت نیز با او در آن قبر مدفون گردید. معاویه گفت مقصودت کیست؟

سوده گفت به خدا سوگند او امیرالمؤمنین على علیه السلام است که در زمان ‏خلافتش مردى را براى اخذ صدقات به نزد ما فرستاده بود و او بیرون از طریق عدالت رفتار نمود من براى شکایت پیش آن حضرت رفتم وقتى خدمتش رسیدم که آنجناب براى نماز در مصلى ایستاده و می‌خواست تکبیر بگوید چون مرا دید با کمال شفقت و مهربانى پرسید آیا حاجتى دارى؟ من جور و جفاى عامل او را بیان کردم چون سخنان مرا شنید سخت بگریست و رو به آسمان کرد و گفت اى خداوند قاهر و قادر تو میدانى که من این عامل را براى ظلم و ستم به بندگان تو نفرستاده‏ام و فورا پاره پوستى از جیب خود بیرون آورد و ضمن توبیخ آن عامل به وسیله آیات مبارکات قرآن بدو نوشت که به محض رؤیت این نامه، دیگر در عمل صدقات داخل مشو و هر چه تا حال دریافت کرده‏اى داشته باش تا دیگرى را بفرستم که از تو تحویل گیرد، و آن نامه را به من داد و در نتیجه دست حاکم ستمگر از تعدى و تجاوز به مال دیگران کوتاه گردید.

ادامه مطلب...